Analog To Digital

เงียบหายไปนาน ไม่ได้เขียนบทความเกี่ยวกับธุรกิจคาร์แคร์เพิ่มเติมเลย ทั้งๆที่ยังมีอีกหลายเรื่องราวที่น่าสนใจและเป็นประโยชน์ต่อท่านที่สนใจเกี่ยวกับการทำธุรกิจประเภทนี้ เพราะมัวแต่ใช้เวลาว่างที่พอมีไปงมหาวิธีการใช้โปรแกรมทำเพลง และพยายามหัดทำ โดยขุดเอาเพลงเก่าๆที่ตัวเองเขียนไว้สมัยเรียนซึ่งเป็นยุคของการบันทึกเสียงแบบ Analog มาเป็นแบบฝึกหัด เลยนำผลลัพธ์ที่ได้มาในยุค Digital มาพักเบรคเนื้อหาสาระเอาไว้สักครู่ ก่อนที่จะเขียนเรื่องราวในหัวข้ออื่นๆต่อไป

จาก กุมภาพันธ์ 2539 - กุมภาพันธ์ 2555 เพลงนี้ถูกเขียนมาครบรอบ 16 ปี พอดี


เราเคยผ่านคืนวันและความฝันนั้นมาด้วยกัน ความรู้สึกผูกพันทำให้ฉันนึกถึงวันวาน ที่เราเคยร่วมเรียงเคียงไหล่ หนักเบาเท่าไรไม่หวั่น แบ่งปันสุขทุกข์ร่วมกัน กอดคอฟันฝ่ากันมา

* เหนื่อยล้าเพียงใด เพื่อนเอ๋ยเพื่อนไม่เคยบ่น รอยยิ้มน้ำตาปะปน บนทางแห่งความเข้าใจ สดสวยงดงามกว่าคำนิยามใดๆ แต่งเติมเพิ่มความภูมิใจให้ชีวิตที่เกิดมา

วันใดที่ใครล้มลง เรายังคงประคองกันไป ความรู้สึกห่วงใย เป็นยังไงไม่เคยทิ้งกัน คอยผลักดันให้กำลังใจ เดินต่อไปไม่หวั่น ตรงที่ยืนอยู่ทุกๆวัน เพื่อนนั้นมีส่วนเสมอ (เพื่อนนั้นยังอยู่ในใจ)

เพลงแรกๆที่ริอ่านจะเขียนเพลงเป็นของตัวเอง นับเวลาดูแล้วใจหายนะผ่านมาตั้ง 24 ปีแล้ว

*อาย.......ยะอะๆอาย........

แรกๆที่เห็นก็เป็นแค่คนๆหนึ่ง ไม่ซาบไม่ซึ้งเหมือนคนทั่วๆไป

ก็เรียนอยู่ห้องเดียวกัน เจอะกันก็ทักทาย ไม่เคยใส่ใจอะไรมากกว่านี้

แต่เมื่อต้องย้ายแยกกันขึ้นชั้นม.ปลาย กลับมีความหมายมากมายไม่เหมือนใคร

แปลกใจตัวเองเหมือนกัน เกี่ยวพันได้อย่างไร รู้สึกแปลกไปไม่เคยมาก่อนเลย

**ก็เลยต้องเขียนเรื่องราวของความในใจ ส่งไปให้เธอได้อ่าน

ว่าเป็นเพื่อนกันมานาน พยายามบอกเธอให้เข้าใจ

ก็ได้แต่วกไปวกมา ไม่กล้าบอกความข้างใน ที่ทำก็แค่คำลงท้าย

ให้เธอไปตีความหมาย ว่าทำไม....ฉันจึงคิดถึงเธอ (ซ้ำ*)

ดักรอแต่เช้าก่อนที่จะเข้าเรียน เฉิ่มเกินจนเพี้ยนวนเวียนอยู่เรื่อยไป

จะพูดจะคุยก็เกร็ง เป็นไปได้อย่างไร ไม่รู้ทำไมไม่เคยเป็นอย่างนี้

ก็พึ่งได้รู้ว่ารักคืออะไร แอบส่งความหมายให้เธอด้วยสายตา

เดินผ่านห้องเรียนครั้งใด ชื่นใจได้เห็นหน้า ให้เธอรู้ว่ามีคนที่ถูกใจ (ซ้ำ**/*)